Nou ja, het bestaat, de bekende babyblues die de moeder vaak voelt, is ook een emotie die de jonge vader ervaart. We weten uiteindelijk weinig over papa's babyblues omdat ze minder vaak voorkomen, laten we het toegeven, maar laten we proberen de kwestie een beetje te onderzoeken bij Maison June.
Wat is papablues?
Eigenlijk minder vaak voorkomend bij mannen dan bij jonge moeders, is papa-babyblues de mannelijke versie van postpartumdepressie. Toch zou het uiteindelijk 10% van de jonge vaders treffen! Maar wat zijn dan de symptomen en hoe kun je ze herkennen? Als de heer zijn gedrag verandert en het gevoel krijgt:
- ongeduld
- angsten
- veranderende stemmingen
- desinteresse in het kind
- slaapproblemen…
Het is goed om je er een beetje zorgen over te kunnen maken! Waarom voelen sommige jonge vaders deze verschillende emotionele liften, omdat ze moeite zouden hebben hun evenwicht te vinden in dit nieuwe leven als ouders en van koppel naar vader en moeder? Het koppel is inderdaad niet meer zo hecht, maar moet hun tijd delen met een derde persoon... Er moet ook worden opgemerkt dat de vader niet dezelfde zwangerschap ervaart, ten eerste omdat hij niet alle fysieke gevoelens heeft en ten tweede , omdat hij niet alle fysieke gevoelens heeft en hij eindelijk zijn rol ontdekt als de baby wordt geboren!
Voor hem is er vaak en in een samenleving waar alles beeld, uiterlijk en voortdurend delen van de levens van anderen is, soms een kloof tussen het ideaal en de werkelijkheid, en in deze gefantaseerde realiteit heeft de vader moeite om zijn plaats te vinden. Het is belangrijk dat de vader actief is tijdens de bevalling, zodat hij zijn rol kan spelen, al in deze cruciale eerste fase.
Hoe papa helpen?
Geconfronteerd met de grote aandacht die de moeder en de baby kunnen krijgen, kan de vader zich werkelijk verwaarloosd voelen en zich er niet van bewust zijn dat hij in de problemen zit. Om te helpen moeten ouders er samen met geduld en vriendelijkheid over kunnen praten. Ja, een kind probeert het, maar zo magisch, dus daar gaan we! Ook is het belangrijk dat de moeder hem zijn plaats als vader laat, omdat hij heel goed tegen zichzelf kan zeggen: ik ben niet verantwoordelijk voor de maaltijd, zij zorgt er 's nachts voor... Om hem te helpen kan de moeder heel goed bied aan om hem een bad te geven of om te kleden!
Voor dokter Tania Ikowsky, arts bij PMI (Maternal and Child Protection) in Parijs, is het belangrijk om zich uit te spreken:
“Het is destabiliserend voor de moeder, want als een moeder zich slecht voelt, bestaat een groot deel van de behandeling uit het zich gesteund voelen door haar partner. De babyblues van papa zijn een realiteit, er wordt minder over gesproken, maar het is absoluut noodzakelijk om het te ondersteunen. Dit is vooral de rol van professionals in de vroege kinderjaren. We kunnen onszelf helpen met steungroepen voor vaders. Op de kraamafdeling is het voor de vader vaak moeilijk om naar een psycholoog te gaan (omdat die meer op de moeder gericht zijn), maar hij kan er wel over praten met bijvoorbeeld een kinderverzorgster van PMI of zijn arts. Aan de andere kant, om hem te helpen zich langzaam aan te passen, moet je niet aarzelen om erover te praten met de mensen om je heen, de familie, en zoveel mogelijk van je sociale leven te behouden om te voorkomen dat je met drie mensen in isolatie leeft: dit is Dit zal help je je aan te passen aan dit nieuwe leven! ".
Bij MJ houden we van onze vaders, dus aarzel niet om ons jouw feedback te geven in de reacties.
Bronnen: Halfpoint - stock.adobe.com
