Sinds de geboorte van de baby worden we gewaarschuwd door het minste geluid in zijn kamer. Hij hoest, hij slaakt een klein huiltje, alles is een excuus om te komen kijken. Het is echter al een paar weken aan de gang... De eerste paar dagen is het relatief normaal, maar daarna? Is dit een teken van moederlijke hyperwaakzaamheid, of zelfs het begin van een postpartumdepressie?
Wat is maternale hypervigilantie?
We zouden kunnen zeggen dat hyperwaakzaamheid en loslaten twee relatief tegenovergestelde concepten zijn! Sinds de komst van de baby in ons leven is de vreugde vertienvoudigd, helaas evenveel als de dagelijkse stress. Voor jonge moeders, die vaak hyperwaakzaam zijn (dat zijn we allemaal een beetje), is het bijna onmogelijk om je baby lang alleen te laten. Het is geen kwestie van hem alleen laten, maar simpelweg niet elke keer dat hij huilt opspringen, gaan kijken of hij goed ademt en zich afvragen of hij wel genoeg gekleed is. De angst en voortdurende zorgen creëren een echte obsessie.
Wanneer moeten we ons zorgen maken?
We kunnen nog steeds vragen gaan stellen over onze psychologische toestand als de symptomen langer dan een paar weken of langer dan een maand aanhouden. Als het dag en nacht onmogelijk is om uit te schakelen, begint het lichaam moe te worden.
Maternale hypervigilantie: een waarschuwingssignaal voor postpartumdepressie?
We kunnen geen generalisaties maken, maar het is zeker waar dat deze staat van hyperwaakzaamheid leidt tot een kwetsbaardere fysieke en psychologische toestand. Omdat de slaap noodzakelijkerwijs wordt veranderd door alert te blijven, is het een vicieuze cirkel die niet snel zal verbeteren. Praten over postpartumdepressie lijkt een reeks grenzen die uiteindelijk worden bereikt.
Wie moet ik om ondersteuning vragen?
Het is niet gemakkelijk om aan jezelf toe te geven dat je hulp nodig hebt; uit schaamte, uit schuldgevoel, uit trots... Het is echter noodzakelijk om zichzelf te analyseren om gedrag te identificeren dat de eerste maanden van de baby kan schaden.
Troost vinden in de armen van je man, ja, natuurlijk. Soms is dat niet genoeg. Om het onderwerp te verkennen en echt hulp te krijgen van deskundige professionals, kunt u contact opnemen met verloskundigen, perinatale deskundigen of lactatiekundigen als u borstvoeding geeft.
Familie kan ook een toevluchtsoord zijn! Van tijd tot tijd is het nuttig om uw kleintje aan uw dierbaren toe te vertrouwen, om uit te rusten, met een vriend te gaan lunchen, de lucht van de natuur in te ademen, kortom alles wat ons ongevoelig kan maken voor deze verhoogde waakzaamheid.
Wat als de postpartum drie jaar duurde?
Dit is wat Anna Roy, vroedvrouw en columniste van het Maison des Maternelles , lijkt op te roepen in haar nieuwste werk, uitgebracht in 2023. Ze spreekt ook over maternale hypervigilantie als een van de verzwarende factoren van mogelijke depressie postpartum, maar niet alleen dat.
Maar waarom dan zo’n observatie? Ze legt, in de kern van haar werk, uit dat het uiteindelijk de samenleving is die de neiging heeft om een bepaalde tijd te bevriezen. Daarna is de jonge moeder normaal gesproken klaar met de beroemde postpartumperiode, die een maand zou moeten duren. Het wordt gewoonlijk ‘de gouden maand’ genoemd en strekt zich uit van de bevalling tot de terugkeer van de menstruatie. Volgens haar rijke ervaring kan de postpartum echter drie jaar duren!
Dus ja, het lijkt misschien eindeloos, maar dat is niet echt het geval! Ze verklaart deze observatie allereerst door terug te gaan naar de geboorte. Niet alle vrouwen ervaren de bevalling van hun kind op dezelfde manier, het hangt allemaal af van het soort bevalling en de omstandigheden. Dit zal volgens haar bepalend zijn voor de toekomst en het herstelgemak op lichamelijk en geestelijk vlak. Ze haalt ook aan dat 6% van de vrouwen posttraumatische stress ervaart na de bevalling, om nog maar te zwijgen van anderen bij wie de diagnose niet is gesteld.
In een interview aan het tijdschrift Top Santé geeft ze concrete oplossingen om vrouwen beter te ondersteunen in het geval van postpartumdepressie:
Samenvattend: er zijn net zoveel postpartumdepressies als vrouwen, en elke ervaring is uniek. Hyperwaakzaamheid maakt deel uit van een reeks gedragingen die tot ernstige vermoeidheid kunnen leiden, maar het blijft normaal, dus laten we de schuld op ons nemen!
Bronnen: foto door Jenna Norman op Unsplash
